Zamanında Çağlayancerit Türkiye’nin ve Kahramanmaraş’ın en büyük köylerinden birisiydi. Kuruluş tarihini bilen bir yaşlı insana rastlanmadı. Tarihini araştırmak kimsenin aklının ucundan bile geçmiyor. Çağlayancerit’in temelden sahibi yok. Bu güne kadar Muhtarlık, azalık, yapmış insanlardan hiçte bir fayda görmemiştir.
Ancak köyünden emeğini esirgememiş merhum muhtar Ali Onaran vardı. Bu muhtar Cerit’in kalkınması için çabalar harcamıştır. Köyüm yolu yok iken kazma kürekle 20 kilometrelik yol yaptırmıştır.
Köye ilk içme suyunu getirmiştir. Bu muhtardan sonra gelen muhtarlar köye hizmet getirmemişlerdir. Her gelen Muhtar köylüyü bir koyun gibi uyuttular. Ancak şu konuyu anlatmadan geçmeyeceğim.
Ekim 1982 yılında köyümüze Malatyalı Cemal ÇİÇEK isimli değerli bir öğretmen gelmişti. Göyün sahipsizliğini görünce konuştuğu bazı köylü dostlarına burası nasıl bir köy muhtarınızda ne bir çaba ne bir azim yok. O tarihlerde köyün telefonu yoktu. Konuştuğu bazı köylü
Dostlarına gelin köyünüze telefon getirelim. Yazık bu köylüye diyerek birçok vatandaşı bilgilendirdi. Birkaç kişi gönüllü bu yola koyulduk. İki gün içerisinde telefon aboneliğine 60 kişi katıldı. Yalnız bu işten o günkü köy muhtarı’nın bu işten haberi yoktu. Telefon dilekçesin bizzat muhtara kendim götürdüğümde haberi oldu. Dilekçeyi imzalamak istemedi. İmam Hasan TÜKEL ve Ali Haklının ısrarları üzerine dilekçeyi imzalattım. Bana dediği şu oldu telefon alıp- ta ne yapacaksınız? Uluslar arası Milletler arası sohbet mi? edeceksiniz dedi.
Muhtar Cemal öğretmene kızıyordu. Köyün işlerine karışmasın öğretmenliğini yapsın dedi. Bizzat benimle öğretmene haber yolladı. Ama Cemal Öğretmen yılmıyordu. Azmine çabasına devam ediyordu. Arazilerinizin doğru düzgün su arkı yok. Dilekçe verin bu arklarınız beton yapılsın sularınız heder olmasın diyordu. Halkın gözünün açılmasını istemeyen muhtar, 1983 yılında karda kışta Aralık ay’ı ortalarında Cemal hocanın tayinin çıkarttırdı.
Köy halk’ı bu öğretmenin bu hizmetini şu gün bile unutmuyor. Her kes ona dualar ediyor. Çağlayancerit 1986 yılında kasaba oldu. Öyle sevinmiştik ki artık cerit’e hizmet gelir dedik. Çok sürmedi 1987 yılında ilçe oldu. Daha da çok sevinmiştik. Köylü suyu parayla içmeye başladı. Vergiler geldi, Olan ilçe halkına esnafına oldu. Seçilen belediye başkanları yediler içtiler yattılar. Taşı taş üstüne koymadılar. Eyvah dedik köy iken bundan iyiydi ilçe olmamız bir şey ifade etmedi dedik.
Başkan Sayın. Hasan KEKİL döneminde kasaba iken ilçe oldu yolu tek şerit’te olsa asfalt oldu. Sayın A.Nazım ENGİZEK’in döneminde ilçeye birçok okullar köprüler yapıldı. Sayın: K.Mehmet YILDIZLI 10 yıl belediye başkanlığı döneminde. İktidar kendisinden olduğu halde ilçeye gözle görülür bir hizmeti olmadı. Ancak içi boş bir devlet hastanesi yapıldı. Oda ilçeden 3 kilometre uzakta. Birde belediye sosyal tesisleri yaptırdı. Bir kaç sokağa parke taşı döşetti sokaklar hala çamur içerisindedir. İlçe demeye utanıyoruz. Aldığım duyumlara göre AKP nin bazı Milletvekilleri Çağlayancerit olmasa da olur demişlerdir. Soruyorum niçin Çağlayancerit’te oy peşinde dolaşıyorsunuz. Başta da söylediğim gibi Çağlayancerit hala sahipsiz, Hala, sahipsiz. Bu defada ümidimizi büyük şehir ilçeliğine bağladık bakalım hayırlısı. Saygılarımla…
----------------------------------------
SAHİBİNİ BULAMADIN
Ey Çağlayancerit ilçem
Sahibini BULAMADIN
Hizmetlere basılır çem
Sahibini BULAMADIN
**
Tembellerle çıktın yola
Hizmete verdiler mola
Öfkelenir mecnun tola
Sahibini BULAMADIN
**
Talancılar sana doldu
Gelen tüylerini yoldu
Yirmi sekiz sene oldu
Sahibini BULAMADIN
**
Siyasiler bakmaz sana
Çaba katmazlar çabana
Kızıp ta darılma bana
Sahibini BULAMADIN
**
İnsanların beslemez kin
Köy iken de böyle idin
Bir sahip yollasın rabbim
Sahibini BULAMADIN
**
Yıllar yılı sorunun çok
Felek vurur sana bir ok
Ankara’da dayında yok
Dayı bile BULAMADIN
**
Âşık Ali’m söylüyorum
Keyifsizim gülmüyorum
Sonun nolur bilmiyorum
Sahibini BULAMADIN
Kommentare (0) >>
Kommentar schreiben
Sie müssen angemeldet sein, um einen Kommentar abzugeben. Bitte registrieren, wenn Sie noch kein Konto haben.